امروز در مترو نشسته بودم، داشتم روزنامه میخواندم. از همان روزنامه مجانی
ها، که به همان اسم " مترو" ، هر روز چاپ میشوند . از وقتی از ایران بیرون
آمدم، تجربه زندگی در سه تا کشور را داشتم ، ولی فقط در همین آخرین کشور
بود که شانس خواندن روزنامه های مجانی اش را پیدا کردم . کانادا که بودم،
از شانس خوب یا بد ( یا از جهاتی خوب و از جهاتی بد)، دانشگاه من در قسمت
فرانسه نشینش بود ( مونتریال در ایالت کبک ) و هرچند که دانشگاه انگلیسی
بود ولی شهر فرانسوی زبان بود و طبیعتا " مترو " اش هم به زبان فرانسوی چاپ
میشود . خوب زبان فرانسه من هم، حداقل آن موقع، در آن حد نبود که بتوانم
راحت در طول مسیر روزنامه فرانسوی بخوانم. هلند هم که تکلیف اش معلوم بود.
محیط کارم انگلیسی/فرانسوی بود . یک کلمه هلندی هم بلد نبودم وبرخلاف آن
مورد قبلی ( زبان فرانسوی )، هیچ انگیزه ای هم برای یاد گرفتنش نداشتم. در
ضمن، از ماه دوم به بعد هم دوچرخه گرفتم و دیگه سوار بر دوچرخه این ور و آن
ور میرفتم و تقریبا دیگه هیچ وقت سوار مترو نشدم. آمدم لندن ، نه تو این
خیابون های شلوغ دیگه نمی شد مثل هلند دوچرخه سواری کنم. مسیر راه هم خیلی
اتوبوس خور نبود. همین شد که شدم مشتری دایم مترو و ازآن جایی که شهرهم
انگلیسی زبان بود، به طبعش مشتری روزنامه های مجانیش هم شدم. این روزنامه
شامل یک سری خبرهای کلی دنیا ، یک سری خبرهای راجع بریتانیا و یک سری هم
اخبار مربوط به مد و حوادث و غیره است . امروز، روزنامه مترو گزارشی تهیه
کرده بود راجع به یکی ازقربانی های اسید پاشی درانگلیس . دختر جوانی (که
قبلا مجری یک برنامه تلویزیونی هم بوده)، از طریق اینترنت با پسری آشنا
میشود و بعد دوستی بهم می خورد و خلاصه این که پسره با همکاری چند تن از
رفیق هاش روی صورت دختر اسید میریزد. داستان اسید پاشی، را متاسفانه قبلا
بارها و بارها شنیده بودم . اما راستش تا امروز ( شاید در ضمیرنا خودآگاهم)
فکر میکردم اسید پاشی مخصوص کشورهای افغنستان و پاکستان و نهایتا ایرانه .
راستش اولین بار بود که میخواندم در انگلیس یک دختر انگلیسی که از قضا
مجری تلویزیون هم بوده، توسط چند انگلیسی، قربانی این عمل حیوانی میشود.
دختر میخواسته همان موقع خودش را بکشد ولی با کمک خانواده اش وعمل های
زیادی که انجام داده ، کم کم هم صورتش را ترمیم میکند و هم روحیه اش را به
دست میاره . الان هم دوباره برگشته به شغل قبلیش در تلویزیون.
چند نکته راجع به این گزارش :
. همه هزینه هاش را ان اچ اس ( سازمان بهداشت و درمان انگلیس) داده بود. حق دارند به خدا انگلیسی ها که به این سیستم درمان مجانیشان افتخار کنند. حالا باز، ملت بگویند چرا در برنامه افتتاحیه المپیک، پز " ان اچ اس' اشان را میدادند.
کسانی که روش اسید ریخته بودند ، به حبس ابد محکوم شدند. نه قصاص
آسمان دنیا گاهی همه جا خاکستری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر