ای نامه که می روی به سویش ..

به همین پست وبلاگم قسم، که هیچ ایمیل ، فیس بوک و حتی گوگل چتی ، تا بدین روز به جایگاه تو و لذت در تو نوشتن و تو را بوییدن دست نیافته و نخواهد یافت .

پ.ن . ١- دیروز بعد از مدتها برای دوستی نامه نوشتم ، بیشتر برای این که مطمئن بشم  که هنوزهستی و ایمیل و فیس بوک جایت را نگرفته اند . اصلا اگر اینترنت ملی شد ، شاید دیگر تنها راه ارتباط  تو باشی . اصلا شاید عدو شود سبب خیر ...

  پ.ن. ٢ - این پست را در حالت کمی جو گیری و دل تنگی نوشتم. یک  بارهم باید بنویسم چطور" بی همگان به سر شود، بی اینترنت به سر نمی شود