در چند سال اخیر در سمینار ها و کارگاه های حقوق بشر مختلفی شرکت کرده ام و فیلم ها و مستندهای زیادی هم با موضوع "صلح" دیده ام اما بدون اغراق بگویم " نون و گلدون" یکی از تاثیرگذارترین فیلم هایی است که تا به حال در زمینه دیده ام. علاوه بر سینماهای ایران بی شک جایش در جشنواره فیلم اورشلیم و سایر کشورهایی که به نوعی درگیر جنگ و یا اختلافات داخلی هستند، خالی است. فعلا واژه ای برای توصیف حالی که از دیدن صحنه آخری که تفنگ سرباز جوان، گلدان شد و چاقو محسن، نان پیدا نمی کنم. راستی در فیلم " بابا فیلم دارد"، گفت سینما جادو است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر